ดีร์ก ฟัน บาบือเริน อาจจะเกิดที่เมืองไวก์ไบดืร์สเตเดอ (Wijk bij Duurstede) แต่ครอบครัวย้ายไปยูเทรกต์เมื่อบาบือเรินยังเป็นเด็ก เอกสารแรกที่กล่าวถึงเป็นบันทึกจากปี ค.ศ. 1611 ของสมาคมช่างนักบุญลูกาของเมืองยูเทรกต์ว่าเป็นลูกศิษย์ของเปาลึส โมเรลเซอ (Paulus Moreelse) ราวระหว่าง ค.ศ. 1612 ถึง ค.ศ. 1615 บาบือเรินเดินทางไปกรุงโรม และที่นั่นทำงานร่วมกับดาฟิด เดอ ฮาน (David de Haen) และเป็นทั้งเพื่อนและผู้ติดตามของการาวัจโจ และบาร์โตโลเมโอ มันเฟรดี (Bartolomeo Manfredi) นอกจากนั้นงานของบาบือเรินยังเป็นที่สนใจของนักสะสมศิลปะและผู้อุปถัมภ์วินเชนโซ จุสตีนีอานี และคาร์ดินัลชีปีโอเน บอร์เกเซ และอาจจะเป็นเพราะอิทธิพลของสองคนนี้ที่ทำให้ได้รับงานเขียนฉากแท่นบูชา "ชะลอร่างจากกางเขน" สำหรับชาเปลในโบสถ์ปีเอโตรอินมอนโตรีโอในกรุงโรมราว ค.ศ. 1617[1] บาบือเรินเป็นศิลปินรุ่นแรกที่เป็นกลุ่มผู้มาจากเนเธอร์แลนด์ที่มาทำงานในโรมในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ที่เรียกตัวเองว่า "กลุ่มแบ็นต์ฟือเคิลส์" (Bentvueghels)[2] บาบือเรินได้รับชื่อเล่นว่า "เจ้าขี้เมา" (Biervlieg)

ในปลายปี ค.ศ. 1620 บาบือเรินก็กลับไปยูเทรกต์และเริ่มเขียนภาพชีวิตประจำวันจนกระทั่งเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1624 เมื่อมีอายุเพียงสามสิบปี บาบือเริน, แฮ็นดริก เตอร์บรึคเคิน และเคราร์ด ฟัน โฮนต์ฮอสต์ ร่วมกันก่อตั้งลักษณะการเขียนภาพที่ปัจจุบันเรียกกันว่า "ตระกูลการเขียนภาพแบบการาวัจโจแห่งยูเทรกต์" ร่างของบาบือเรินถูกฝังเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1624 ในโบสถ์บืร์ (Buurkerk) ซึ่งเป็นโบสถ์ยุคกลางที่ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรีลาน (Museum Van Speelklok tot Pierement) ราว ค.ศ. 1629 กวีและคีตกวีโกนสตันไตน์ เฮยเคินส์ (Constantijn Huygens) ตั้งข้อสังเกตว่าบาบือเรินเป็นจิตรกรคนสำคัญคนหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ที่มีงานเขียนในต้น ๆ คริสต์ทศวรรษของคริสต์ศตวรรษที่ 17[3]